Swastyki używały również indoeuropejskie ludy Persji i Indii. Krzyż był symbolem babilońskiego boga Bela, tyryjskiego Dumuzzi, odpowiednika Tammuza, nordyckiego Odyna, i greckiego Dionizosa. W Babilonie i Asyrii krzyż był symbolem boga słońca. Od imienia chaldejskiego boga Tammuza, łączy się krzyż z literą tau .Pierwotnie miał kształt litery X, później T z obniżoną nieco poprzeczką. Egipski "Klucz Nilu" wyglądający jak T z "pętelką" u góry oznaczał życie. W celach religijnych krzyża używały również cywilizacje Majów i Azteków.
Rzymianie również posługiwali się krzyżem, Juliusz Cezar umieścił krzyż na monecie ze swoją podobizną. Bachus, rzymski bóg, przedstawiany był z opaską na głowie. Na opasce widniały liczne krzyże.
Krzyża używali również Celtowie. Zazwyczaj krzyż wiązany był z wszelkimi formami kultu sił przyrody - ogień, słońce, życie. W ciągu wieków pojawiło się wiele form krzyża - około 400.
Pentagram - pentagram, podobnie jak i krzyż występuje we wszystkich niemal kulturach, niemal od czasów prehistorycznych. Pierwotnie pentagram był symbolem bogini Kore - Pradawnej Matki Ziemi, czczonej w czasach neolitu. Znany jest również jako Gwiazda Bogini Isztar, później Gwiazda Izydy. Najstarszy chyba pentagram to znaleziony na pieczęci królewskiej, w prastarym sumeryjskim mieście Ur, liczący około 3500 lat.
Babilończycy rysowali pentagram na pojemnikach, w których przechowywali żywność. Miało to zapobiec psuciu się żywności i niszczeniu jej np. przez złe moce. Działało! Celtowie na długo przed Chrystusem czcili pentagram jako znak bogini podziemi - Morgany. Z kolei mistycy pitagorejscy uznali pentagram za symbol doskonałości, kojarząc go ze zdrowiem i życiem. Pentagram to również symbol 5 ran Chrystusa - po 2 na nogach i rękach, oraz rana w boku. Uznany został za symbol prawdy i religijnego mistycyzmu. Świadczyć o tym może nazwanie pentagramu Gwiazdą Trzech Króli i Gwiazdą Betlejemską. Dopiero święta Inkwizycja uznała pentagram, a zwłaszcza jego odwróconą wersję za znak mocy szatańskich, kojarząc jego odwróconą wersję z wizerunkiem głowy kozła, bądź diabła Bafometa. Mieli go rzekomo czcić Templariusze. Podział na dobre i złe pentagramy przyjął się za sprawa byłego księdza, Alphonse Luisa Constansa, bardziej znanego jako Eliphas Levi, członka Zakonu Złotego Brzasku.
Tymczasem odwrócony znak pentagramu to symbol Rogatego boga, małżonka bogini Matki, niemającego nic wspólnego z diabłem, szatanem, itd. Idee odwróconego pentagramu jako diabelskiej gwiazdy wykorzystał twórca satanizmu Anton Szandor LaVey, tworząc Biblię Szatana i było to zastosowanie komercyjne. Teraz odwrócony pentagram kojarzony jest z satanizmem. Pięcioramienna gwiazda symbolizuje człowieka - ręce, nogi głowa, zaś koło zakreślone dookoła znaku to bariera ochronna.
Pentagram uznawany jest także za odwieczny, prastary symbol magii. Jego pięć wierzchołków ma bardzo bogatą symbolikę: pięć zmysłów, pięć światów (fizyczny, eteryczny, astralny, mentalny i duchowy), pięć żywiołów chińskich, cztery żywioły i duch górujacy nad nimi, 5 ran Chrystusa. Jest także symbolem wielu bogów i bóstw m.in. w neopogańskiej religii Wicca. Pentagram pojawia się także jako oznaka wiedzących, magów, "wyżej wtajemniczonych". Jeśli z pentagramu buchał ogień uznawany był on za symbol Astralnego światła. Generalnie jest to mocny znak ochronny, wspólny dla wielu kultur i religii. W magii używany jest do przywoływania, bądź odpędzania, o czym potem. Istotne jest to, że pentagram jako symbol magiczny znany na całym świecie wszystkim kulturom przetrwał do dziś jako jeden z najsilniejszych znaków magicznych.
Heksagram - Znak magiczny, równie chyba stary jak i wymienione wcześniej, heksagram pojawia się również w wielu wierzeniach i kulturach, od hinduskich mandali począwszy, poprzez wyobrażenia europejskie, do rzeźb z Ameryki. Znak heksagramu w starożytności stosowany był jako pieczęć. W magii często kojarzony z egzorcyzmami. Heksagram łączy się z judaizmem, co nie jest słuszne, gdyż do około XII wieku w literaturze judaistycznej nie ma nawet wzmianki o heksagramie. Pojawiają się one znacznie później. Korzenie heksagramu sięgają aż po daleki Wschód, gdzie znany był jako Wielka Yantra, w tantryzmie i hinduizmie. Stanowił on tam połączenie pierwiastka kobiecego z męskim, był symbolem seksualnego zjednoczenia. Żydzi zaś zaczerpnęli go z pełną świadomością jego seksualnej wymowy. Heksagram, jakkolwiek by o nim nie mówić, to połączenie dwóch pierwiastków. Połączenie przeciwstawnych żywiołów, obecne w wielu kulturach, to najkrócej mówiąc odpowiednik znaku jin-jang, połączenie przeciwieństw i panowanie nad nimi. Połączenie bieli i czerni, dobra i zła. To również połączenie seksualności kobiecej i męskiej. Dwa zachodzące na siebie pionowo trójkąty równoboczne, skierowane ku sobie wierzchołkami, stały się symbolem judaizmu, są obecne nawet na fladze Izraela. To połączenie pierwotnych sił symbolizuje tzw. "jedność w dwoistości". Na poziomie duchowym heksagram jest symbolem równowagi, zrównoważonej boskości w człowieku.
Heksagram jest jednym z silniejszych znaków magicznych. W magii, oprócz tego, że pełni rolę uniwersalnego wręcz znaku magicznego, ochronnego, stosowany jest jako pieczęć. Heksagramem pieczętuje się wykonane rytuały. Często używany jest jako wzmacniacz efektów magicznych. Wykorzystuje się go w różnego rodzaju biżuterii, talizmanach i amuletach, czego przykład powyżej. Istotną sprawą jest, że zarówno pentagram, jak i heksagram same w sobie posiadają moc, robiąc amulet należy je dodatkowo jednak "nasycić" własnymi energiami, własnymi wibracjami. Tylko wtedy jego magiczne działanie będzie w pełni skutkowało. Na płaszczyźnie fizycznej polega to na tym, że znak taki jak najczęściej nosimy przy sobie, oczywiście po uprzednim rytualnym oczyszczeniu go. Często o nim myśląc dostrajamy go do naszych wibracji. Przyniesiony prosto ze sklepu heksagram czy pentagram wymaga jednak indywidualnego dostrojenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz